Opis: Wir sind die Flut: Reżyseria Sebastian Hilger. Z Maxem Mauffem, Laną Cooper, Gro Swantje Kohlhof, Rolandem Kochem. Pewnego ranka 15 lat temu na wybrzeżu Windholm ocean po prostu zniknął. Od tego czasu pustka budzi pytania i niepokoje. Przyczyna zjawiska pozostaje niejasna. Dysponując nową teorią, fizyk Micha (28 l.) jest jednym z wielu młodych naukowców, którzy starają się zdobyć jedno z rzadkich stypendiów swojej uczelni, aby móc badać te zjawiska. Po wielu latach pracy włożonej w projekt musi jeszcze raz zobaczyć, jak śmiały pomysł kończy się u drzwi przestarzałego establishmentu – spotyka się z odmową. W tym samym czasie na uniwersytecie pojawia się Jana (31 l.), córka szefa instytutu i była koleżanka Michy z projektu. Nie ułatwia to sytuacji Michy. Rok temu zostawiła go i projekt i uciekła do Portugalii. Jana wróciła teraz, aby definitywnie zakończyć karierę naukową - ale jest coś jeszcze: Jana musi coś wyjaśnić z Michą. Kiedy Micha decyduje się wybrać na wycieczkę do Windholm, aby udowodnić swoją hipotezę pomimo odrzucenia i bez oficjalnego pozwolenia, dołącza do niego. W Windholm młodzi naukowcy konfrontują się z pozostałościami społeczności wiejskiej, która nigdy nie była w stanie pokonać traumy. W dniu, w którym zniknął ocean, zniknęły także wszystkie dzieci z wioski. Ale czy dzieci naprawdę utonęły tamtego dnia? Ich ciał nigdy nie odnaleziono. Micha trzyma się racjonalnego myślenia i interesują go wyłącznie zjawiska naukowe. Ponieważ jednak pomiary trwają dłużej niż planowano, wioska wciąga go coraz głębiej w swoje zaklęcie. Micha poznaje Hannę (19 l.), jedyne pozostałe dziecko. Próbuje odbudować zaniedbany basen publiczny, oprowadza turystów po wiosce i jest przekonana, że ​​dzieci nadal gdzieś tam są. Jana przychodzi na myśl, że to nie przypadek, że Micha i ją zaprowadzono właśnie w to miejsce. Opuszczone domy i place zabaw, mały ślad na pustej powierzchni oceanu, pokój chłopca, który marzył o zostaniu astronautą – tu Micha i Jana muszą rozliczyć się z własną przeszłością i stratą.